عوامل افزایش‌دهنده خطر بارداری خارج رحمی

برخی شرایط احتمال بروز این نوع بارداری را افزایش می‌دهند:

1. بارداری پس از بستن لوله‌ها: خطر بالا در مواردی که لوله‌ها باز شده باشند.
2. جراحی‌های لگنی یا شکمی: شامل کیست تخمدان، فیبروم، آپاندیس، یا سزارین.
3. سابقه بارداری خارج رحمی.
4. بارداری با وجود IUD: احتمال بارداری خارج رحمی بیشتر است.
5. آسیب لوله‌ها به‌دلیل عفونت‌ها: مانند بیماری‌های مقاربتی (سوزاک).
6. ناباروری یا درمان ناباروری: به‌ویژه در موارد مرتبط با لوله‌های رحمی.
7. افزایش سن مادر.
8. سیگار کشیدن.

علائم و نشانه‌های بارداری خارج رحمی

• علائم عمومی بارداری: تهوع، خستگی، حساسیت پستان‌ها.
• علائم اختصاصی:
• درد در پایین شکم یا شانه‌ها.
• خونریزی یا لکه‌بینی رحمی.
• رحم نرم و بزرگ.
• افزایش سطح هورمون βHCG در خون.
• مشاهده ساک حاملگی خارج از رحم در سونوگرافی واژینال.

روش‌های تشخیص بارداری خارج رحمی

1. آزمایش خون: برای بررسی سطح هورمون βHCG.
2. سونوگرافی واژینال: جهت مشاهده موقعیت ساک حاملگی.
3. معاینه داخلی واژینال.

روش‌های درمان بارداری خارج از رحم

1. درمان دارویی:
• داروی متوترکسایت (Methotrexate):
• تزریق عضلانی برای توقف رشد سلولی.
• مناسب برای بارداری‌های کوچک و بدون پارگی.
• کاهش سطح βHCG نشان‌دهنده موفقیت درمان است.
2. درمان جراحی:
• در صورت پارگی لوله‌ها یا عدم کاهش βHCG پس از درمان دارویی.

مراقبت‌های بعد از درمان

• استراحت در تخت و مصرف مسکن برای کاهش درد.
• مراجعه به پزشک برای بررسی و مشاوره بارداری مجدد.
• در صورت تب یا ترشح از محل عمل، فوراً به پزشک مراجعه کنید.
• انجام آزمایش مجدد βHCG یک هفته پس از ترخیص.