«بار دیگر چون بهاران می‌شود
از زمین خشک می‌روید گیاه
چشمه جوشد، آب می‌افتد به راه
برگ نو آرد درخت نارون
سبز گردد شاخساران کهن
گل بخندد بر سر گل‌بوته‌ها
پر کند بوى خوش گل باغ را
باز می‌آید پرستو نغمه‌خوان
باز می‌سازد در اینجا آشیان»
سروده‌ی زنده یاد
«پروین دولت‌آبادی»